Biegnąc na autobus, potykasz się i przewracasz pod nogami starszej pani, a ta, z niesamowitą wręcz satysfakcją kopnie cię boleśnie w piszczel. Na rozmowie kwalifikacyjnej rekrutujący są tak radośni, jak scenariusz Ludzkiej Stonogi, a twoje szanse na zatrudnienie są tak wysokie, jak to, że Michael Jackson jakimś cudem zmartwychwstanie tylko po to, by jeszcze raz zaśpiewać Thriller. Z egzaminu, z którego myślałeś, że poszło ci świetnie, dostajesz ledwo tróję, a twoje stypendium idzie się… no, wiecie, gdzie. Brzmi jak najgorszy dzień w życiu? Tak, to własnie on. […]
Najgorszy dzień w życiu.
Biegnąc na autobus, potykasz się i przewracasz pod nogami starszej pani, a ta, z niesamowitą wręcz satysfakcją kopnie cię boleśnie w piszczel. Na rozmowie kwalifikacyjnej rekrutujący są tak radośni, jak scenariusz Ludzkiej Stonogi, a twoje szanse na zatrudnienie są tak wysokie, jak to, że Michael Jackson jakimś cudem zmartwychwstanie tylko po to, by jeszcze raz zaśpiewać Thriller. Z egzaminu, z którego myślałeś, że poszło ci świetnie, dostajesz ledwo tróję, a twoje stypendium idzie się… no, wiecie, gdzie. Brzmi jak najgorszy dzień w życiu? Tak, to własnie on.
I masz go przeciętnie raz na dwa tygodnie.
NIE JESTEŚ SAM
Nie znam się na statystyce, ale sądząc po częstotliwości smutnych wpisów na fejsie i popularności słowa na k w naszym kraju, trzeba przyznać, że najgorszy dzień w życiu przeżywamy średnio – i to u tych największych szczęściarzy – kilka razy w miesiącu. Bo tramwaj uciekł i spóźniliśmy się na zajęcia ze strasznym profesorem, który na pewno zapamiętał naszą twarz i teraz będzie nas gnębił, bo musieliśmy wydać dużo kasy na coś, czego nie chcieliśmy, bo pokłóciliśmy się ze znajomym, a nasza fryzura wygląda tak, jakbyśmy mieli naprawdę bliskie i intymne spotkanie z piorunem. Każdy to przeżywa – czasami aby zepsuć nam humor, musi się stać coś tak dużego, że żaden człowiek by nie zdzierżył, a czasami wystarczy mała pierdoła – jak na przykład, poranna sprzeczka z jakimś żulem, jadącym tym samym autobusem – żeby wpienić nas na dobre i sprawić,że przez cały dzień chodzimy z miną, jakby ktoś nam wetknął do japy wielki kawał cytryny. No, albo dał się napić mleka*.
CO ZROBIĆ, ŻEBY NIE ZABIĆ WSZYSTKICH DOOKOŁA?
Bądźmy szczerzy – nie ma magicznego pstryczka, który sprawi, że wszystkie problemy znikną, a my każdego dnia będziemy szczerzyć zęby niczym Demi Lovato. To nie serial Disneya, a my nie jesteśmy Hannah Montana – gówniany dzień spotka nas prędzej czy później. Ważne jest chyba to, żeby spróbować z nim walczyć, bo co jak co, ale przykrycie się kocem i wpieprzanie czekolady – lub w wersji dla mężczyzn: czipsów i piwa – na pewno nie pomoże się z tym uporać. Dobry jest pomysł, który wyczytałam w komentarzach na blogu Bellove – możemy przecież codziennie spisać jakieś rzeczy, które nas cieszą każdego dnia. Okej, dostałeś dziś wielki opiernicz od szefa/nauczyciela/profesora/rodziców, ale za to wcześniej stało się coś tak fajnego, że teoretycznie, powinieneś wymiotować tęczą ze szczęścia.
Na pewno tak jest. Po prostu w każdym z nas siedzi małe, nieszczęśliwe emo, które przy każdej możliwej okazji rozpamiętuje to, co złe i narzeka na wszystko, zamiast spiąć pośladki i pomyśleć o czymś przyjemnym.
Można też iść na pizzę i narąbać się kilkoma piwami. Co kto lubi.
ZAWSZE BĘDĄ ZŁE DNI
Czy tego chcemy, czy nie, i czy będziemy żyć według ściśle określonych wskazówek opracowanych przez tajemny zakon jakiśtam mnichów skądśtam, którzy zalecają codziennie miskę ryżu i uśmiech od ucha do ucha – zawsze, w którymś momencie, trafi się coś, co totalnie zepsuje nam humor. Czasami może być chwilowe, czasami trwać cały dzień – i rozwalić cały nasz grafik – ale trzeba się pogodzić z myślą, że to się, do cholery, zdarza, czy tego chcemy, czy nie.
*NIENAWIDZĘ mleka.
