Jak zostać prostytutką?

Czy uwierzyłbyś, gdybym ci powiedziała, że wystarczy jeden jedyny telefon i jedno, jedyne spotkanie, by zostać prostytutką? Kto by pomyślał, że dołączenie do oddziału pracownic najstarszego zawodu świata jest o wiele łatwiejsze, niż wysłanie CV do korporacji. Ba, jest chyba szybsze, niż przeciętna rozmowa kwalifikacyjna. Już teraz wiem, że strasznie łatwo jest zacząć zarabiać własnym ciałem.
A najbardziej ironiczne jest to, że do znalezienia takiej pracy potrzebna jest tylko gazeta.

KOCHANIUTKA, JESTEŚ ZA MŁODA

Na zajęciach dostaliśmy proste zadanie: przejrzeć lokalny dziennik i wyszukać ciekawe ogłoszenia, pod które mamy zadzwonić, by uzyskać jakiś interesujący temat. Wzięliśmy się do roboty: wśród morza ślusarzy, naprawiaczy pralek, panów po pięćdziesiątce szukających towarzyszek życia oraz cud dietetyków, parę ogłoszeń w dziale matrymonialnym zwróciło naszą uwagę. „Panią wynajmę”. „Zatrudnię panią”. „Zatrudnię z zakwaterowaniem”. I nic więcej. Tylko numer telefonu.
Chyba nie muszę tłumaczyć, że oczywiście zadzwoniliśmy?

Słysząc sygnał, zaczęłam trochę się stresować. Bo kto odbierze? Co to za tajemnicze ogłoszenie? Nagle słychać dźwięk podnoszonej słuchawki i starszy, kobiecy głos: słucham?
– Dzwonię w sprawie ogłoszenia w gazecie – zaczynam.
Kobiecy głos robi się wyostrzony, nieco bardziej uważny. – Proszę przyjść pod ten adres, wszystko pani opowiem –  mówi. Próbowałam się od niej coś dowiedzieć: jaki będzie zakres obowiązków, co mam robić, ile godzin pracować – nie uroniła jednak ani słowa. Zbywała wszystkie pytania krótkim „to nie jest rozmowa na telefon”, a ja coraz bardziej upewniałam się, że na pewno nie mówimy o myciu okien i noszeniu zakupów. W pewnym momencie pani mi przerwała: – a ile ty masz lat, złotko? – zapytała podejrzliwie. Bez zastanowienia dodałam sobie do dorosłości i wypaliłam, że 21 lat.
–To nic z tego, kochaniutka. My przyjmujemy kobiety od trzydziestki, rozumiesz, muszą być bardziej doświadczone – usłyszałam.
Kończę rozmowę, mając mieszane uczucia. Opowiadam reszcie, czego się dowiedziałam. Dalej wątpię, że to była burdelmama – bo przecież może po prostu źle ją zrozumiałam. Dzwonię pod drugi numer.

STO DWADZIEŚCIA ZA GODZINĘ

Drugi telefon i też odbiera kobieta. Mówię, że ja z ogłoszenia w gazecie, a ona zaprasza na miejsce. Podaje dokładny adres i za chwilę dodaje: – Stawka stała, 120 złotych za godzinę. Chyba, że klient pochwali, to może być taki bonus, że zarobi pani 150 złotych. Pasuje?

– Pasuje – odpowiadam, nie mogąc otrząsnąć się z szoku –  kiedy mogę zacząć?
Kobieta odpowiada, że od razu, mam tylko przyjść i się rozejrzeć. Oprócz roboty, mam też zagwarantowane zakwaterowanie. Mówi, że czeka do godziny dwudziestej.
– Będę – obiecuję i się rozłączam.

Właśnie umówiłam się na rozmowę o pracę. Stanowisko? Prostytutka.

Mówcie sobie, że jestem naiwna, ale dalej uważałam, że może jednak to nie jest to, o czym my myślimy. Że to wszystko to jedno, niesamowite porozumienie, a my sobie dopisujemy do tego szokującą historię, bo podświadomie szukamy jakiejś petardy na zajęcia. – Dzwoń jeszcze raz – mówi do mnie Nikola, podając mi telefon. Bez zastanowienia podnoszę słuchawkę do ucha.

STAWKA? TYLE, ILE KLIENT DA!

Tym razem odbiera mężczyzna. Mówię standardowy tekst: że ja z ogłoszenia z gazety i szukam pracy. – Chwila – słyszę burkliwy głos i trzeszczenie. Podał telefon kobiecie.
– Szukasz pracy, to zapraszam – mówi, dyktuje mi adres. Zapisuję. Pytam ile mogę zarobić. Słyszę parsknięcie. – To już, kochaniutka, zależy od ciebie. Nie wiem, ile ci klient zaoferuje. Jak będziesz dobra, to zarobisz dużo – mówi.

Rozmawiam z nią jeszcze przez chwilę, tak jak przy poprzednich dwóch telefonach próbuję odpytać, ale tak jak poprzedniczki, nie chce powiedzieć nic przez telefon. Pyta mnie ile mam lat i upewnia się, że jestem pełnoletnia.
-A pracowałaś już kiedyś… w ten sposób? – zadaje pytanie. Kompletnie zbija mnie tym z pantałyku. Zaczynam się jąkać i nerwowo patrząc na znajomych.
– Emmm… nie – odpowiadam zgodnie z prawdą, bo trochę szczerości chyba nie zaszkodzi – ale chcę zacząć., bo pilnie potrzebuję pieniędzy. Jestem zdecydowana.
– Więc przyjdź dziś do wieczora – odpowiada kobieta – będziesz mogła zacząć od zaraz.
Rozłączam się i w ciszy patrzę na N. i T., którzy pracowali ze mną w grupie.
– Powiedziała, że zarobię tyle, ile da mi klient.

W BIAŁY DZIEŃ

Żeby nie było: zawsze zdawałam sobie sprawę, że świat prostytutek istnieje. Widziałam kilka razy skąpo ubrane panie na drodze, oglądałam dokumenty i czytałam reportaże. Wiadomo. Ale i tak zszokowało mnie, z jaką łatwością można dostać pracę jako pani lekkich obyczajów, jak dobrze to funkcjonuje i jak dziwnie się widzi takie ogłoszenia w gazecie.

Nie poprawił tego wszystkiego fakt, że druga grupa dodzwoniła się do ginekologa, który przeprowadza aborcje. Też reklamuje się w gazecie. „Ginekolog pełen zakres”. Koleżanka „umówiła” się na aborcję na następny dzień rano bez problemu. Za tysiąc złotych.